Kim są Dzieci Kryształowe?

Trwająca od końca lat siedemdziesiątych główna fala narodzin Dzieci Indygo zakończyła się około roku 2000, kiedy to zaczęły pojawiać się na Ziemi pierwsze dzieci nowego pokolenia - Dzieci Kryształowe. Nazwę, podobnie jak w przypadku pokolenia Indygo, zapożyczono od koloru aury tych dzieci, opalizującej i bogatej w różnobarwne pastelowe odcienie.

Dzieci Kryształowe różnią się od swoich duchowych poprzedników bardzo wyraźnie i pod wieloma względami. Wyglądają inaczej, zachowują się inaczej i mają do zrealizowania inny cel. Dominującą cechą ich wyglądu są duże, piękne oczy o głębokim, wręcz hipnotycznym spojrzeniu, zdradzającym mądrość tych dzieci wykraczającą daleko poza ich wiek fizyczny. W ich zachowaniu nie ma wojowniczości, jak w przypadku Indygo. Kryształowe Dzieci są spokojne, wyciszone, szczęśliwe i pełne zrozumienia dla innych. Tak jak Indygo nie czują się dobrze w otoczeniu kłamstwa i nieuczciwości, ale one nie chcą niczego burzyć, bo celem pokolenia Kryształowego nie jest walka ze starym, lecz nauczanie nowego. Są jak drogowskazy duchowe, wskazujące nam kierunek, w którym powinna zmierzać ewolucja ludzkości.

W łonie matki
Niezwykłość Dzieci Kryształowych często daje o sobie znać jeszcze przed ich fizycznym pojawieniem się na Ziemi, a w niektórych przypadkach nawet przed poczęciem, kiedy to proszą swe przyszłe matki o urodzenie ich. Ciąża nie zawsze jest bezproblemowa, zwykle jednak obfituje w niemal magiczne doświadczenia duchowe i daje niepowtarzalne okazje do rozwoju duchowego. Na planie fizycznym również mają wtedy miejsce piękne i szczęśliwe wydarzenia, jakby Dziecko Kryształowe przyciągało je do swojej rodziny. Wiele matek Kryształowych Dzieci opowiada, że w czasie ciąży ich nienarodzone jeszcze dzieci porozumiewały się z nimi telepatycznie, przekazując im informację na temat swej płci, dnia, w którym się urodzą lub tego, jak się czują. Jednak dzieci te potrafią komunikować się nie tylko ze swymi rodzicami, ale także z innymi osobami należącymi do bliższej i dalszej rodziny. W tym celu często wykorzystują sny, w których czasem posługują się symbolami, a czasem przekazują swoje informacje bezpośrednio. Pewna kobieta miała w trakcie ciąży powtarzające się i niezwykle sugestywne sny o potężnej kapłance. Nie znała jeszcze wtedy płci swego nienarodzonego dziecka, ale sny okazały się zapowiedzią narodzin dziewczynki. W innym przypadku jeden z członków dalszej rodziny ciężarnej miał we śnie przeczucie, że dziecko będzie miało problemy z narodzinami i chce jak najszybciej się wydostać na świat. Przeczucie zbagatelizowano, ale po porodzie okazało się, że łożysko nie pracowało już od jakiegoś czasu i Amelka urodziła się bardzo mała, choć na szczęście zdrowa.

Komunikacja doskonała
Komunikacja Dzieci Kryształowych rozwinięta jest na najwyższym poziomie, gdzie słowa stanowią ostateczność, a kontakt telepatyczny i przekazywanie obrazów mentalnych są zupełnie naturalne. Na skierowane do nich w myślach "kocham cię" potrafią nieoczekiwanie odpowiedzieć głośno "Ja ciebie też", albo radośnie obwieścić "baba" gdy dzwoni telefon, a po odebraniu okazuje się, że to rzeczywiście babcia. Ponieważ słowa nie są im zbyt potrzebne, w wielu przypadkach dość późno zaczynają mówić, czasem dopiero w wieku trzech lub czterech lat. Do porozumiewania się z otoczeniem, poza telepatią, wykorzystują własny "język migowy", rysunki, dźwięki, a nawet piosenki. Co ciekawe, ich rodzice nie narzekają na trudności ze zrozumieniem swoich pociech. Przeciwnie, dzięki nim sami uczą się komunikacji mentalnej. Wiele Kryształowych Dzieci nie mówi przez długi czas, przedłużający się nawet do kilku lat, a potem, kiedy zaniepokojeni rodzice podejrzewają u nich co najmniej jakieś zaburzenia słuchu lub mowy, nagle zaczynają posługiwać się całymi zdaniami.

Wszyscy możemy też uczyć się od nich koncentracji, która u Dzieci Kryształowych graniczy z wpadaniem w swego rodzaju trans. Potrafią z jednakowym skupieniem i natężeniem wpatrywać się w ekran telewizora, co w jakiegoś żuczka lub roślinę podczas spaceru. W takiej chwili nie słyszą ani nie widzą niczego ani nikogo innego, całą uwagę poświęcając wybranemu obiektowi. Takie transy medytacyjne są dla tych dzieci czymś naturalnym, a jednocześnie tak rzadkim w dzisiejszym świecie nieustannie atakującym nas całym arsenałem bodźców.

Nie mylić z autyzmem!
Niestety, zdarza się, że tak sposób komunikowania się Kryształowych Dzieci, jak i ich skłonność do wpadania w swoisty trans, oceniane są jako nieprawidłowe, co może prowadzić do błędnego zdiagnozowania autyzmu. Dr Doreen Virtue, autorka książek o Dzieciach Kryształowych i Indygo, zwraca uwagę, że liczba diagnoz stwierdzających autyzm osiągnęła rekordową wysokość właśnie teraz, kiedy na świat zaczęło przychodzić coraz więcej Kryształowych Dzieci. Statystyki są alarmujące, a lekarze mówią wręcz o epidemii autyzmu, który diagnozowany jest u gwałtownie rosnącej liczby dzieci. Z najnowszego raportu opublikowanego przez Ministerstwo Zdrowia Stanów Zjednoczonych wynika, że liczba diagnoz stwierdzających autyzm stale wzrasta i to o ponad 20 procent rocznie. Bada się, w jakim stopniu rutynowe szczepienia wywoływać mogą przypadki autyzmu u dzieci, a Steve Rother twierdzi, że tak silny wpływ szczepionek wynikać może z wielokrotnie większej wrażliwości Dzieci Kryształowych, funkcjonujących na wyższych wibracjach i nieradzących sobie z wibracjami niższymi, do których my jesteśmy przyzwyczajeni.

Choć różnice między dziećmi autystycznymi a Kryształowymi są ogromne, to jednak sposoby przejawiania się odmienności obu grup bywają często niezwykle do siebie podobne. Na tej samej zasadzie u Dzieci Indygo stwierdza się często ADHD, choć oba zjawiska mają różne podłoże. Zarówno Dzieci Indygo, jak Kryształowe są niewątpliwie inne i nie pasują do panujących w naszym świecie norm, ale czy trzeba te różnice uznawać za patologiczne?

Najwyższa wrażliwość
Żeby dostrzec największą różnicę między dziećmi autystycznymi a Kryształowymi wystarczy porównać ich stosunek do świata zewnętrznego. Dzieci autystyczne żyją w swoim własnym świecie, a ich brak kontaktu z innymi ludźmi wynika z niedostrzegania możliwości komunikacji lub całkowitej obojętności na taką możliwość. W przypadku Kryształowych Dzieci jest wręcz przeciwnie - ich komunikacja jest najbardziej rozwiniętą formą porozumiewania się, a wysoki poziom ich wrażliwości i życzliwości sprawia, że ich naturalną reakcją na niesprawiedliwość i chorobę jest współczucie, empatia i dzielenie się swoimi darami duchowymi z tymi, którzy potrzebują pomocy. Potrafią przytulać się do chorych, smutnych i nieszczęśliwych osób, co stanowi przecież całkowite zaprzeczenie definicji autyzmu. Czy takie zachowanie można nazwać obojętnością na drugiego człowieka i kontakt z nim?

Urodzeni uzdrowiciele
Dzieci Kryształowe obdarzone są często wieloma darami, talentami i umiejętnościami, z których od chwili pojawienia się na świecie chcą korzystać dla dobra innych. Jednym z ich cennych darów jest zdolność uzdrawiania. Już sama ich obecność wywiera uzdrawiający i kojący skutek na otoczenie, ale dzieci te wykazują też wrodzone umiejętności i instynkt, dzięki któremu wiedzą, jak kierować energią przy pomocy rąk i myśli czy stosować kryształy. Już kilkumiesięczny maluch kryształowy potrafi zaskoczyć pod tym względem swoich rodziców kiedy, na przykład, leżąc obok mamusi, którą boli brzuch, znienacka przykłada do niego rączki na kilka minut, po czym na powrót staje się "zwykłym" dzieckiem, uśmiecha się, gaworzy i chce się bawić ze swą mamusią - nie wiadomo, czy bardziej oszołomioną samym ozdrowieniem, czy sposobem, w jaki się ono dokonało. Dzieci Kryształowe wiedzą, kiedy ktoś potrzebuje pomocy, bo wokół chorych widzą charakterystyczne cienie. Bez wahania dzielą się swoim darem uzdrawiania, a po wykonaniu "zabiegu" oczyszczają się, otrzepując dłonie, jakby pozbywały się negatywnej energii. Tak samo zachowują się wobec każdej formy agresji w swoim otoczeniu. Nie zdziw się więc, że, kiedy rozzłościsz się na kogoś w obecności Dziecka Kryształowego, najspokojniej w świecie otworzy ono okno i "wyrzuci" całą złość na zewnątrz, zanim sam zdążysz wyrazić ją gniewnym słowem bądź czynem.

Jeśli poprosisz o przyłożenie rączek do swej bolącej głowy czy pleców, możesz usłyszeć, że dotykanie chorego miejsca nie jest potrzebne i rzeczywiście po chwili poczujesz ulgę, choć dziecko nawet się do ciebie nie zbliżyło. Nie ma w tym niczego dziwnego, po prostu dzieci te instynktownie czują, że to nie tyle przyłożenie rąk powoduje uzdrowienie, co przepływ energii, którym potrafią kierować za pomocą myśli, oraz głęboka wiara w swą moc uzdrawiania, której im nie brakuje.

Doreen Virtue pisze, że moc uzdrawiania Dzieci Kryształowych dotyczy nie tylko ciała fizycznego, ale także emocji, uczuć i ducha. Pełne ciepła i współczucia, niosą ukojenie w chwilach smutku i bólu, jak pewna dziewczynka, gdy jej rodzina i zgromadzeni przyjaciele opłakiwali śmierć jej starszego brata. Czteroletnia Luiza podchodziła do pogrążonych w żałobie i wyjaśniała im, że jej brat nadal jest z nimi i pocieszała ich pięknem ogrodu i aniołów, które ich otaczały. Inne Dziecko Kryształowe postanowiło czuwać przy łóżku swej chorej krewnej, na wypadek gdyby chciała się czegoś napić albo wezwać kogoś dorosłego, tym samym zapewniając jej kojące poczucie bezpieczeństwa i opieki. Kontakt z tymi dziećmi jest bogatym źródłem inspiracji, otuchy i umocnienia. Z łatwością wyczuwają, kto potrzebuje wsparcia i miłości, i bez wahania dzielą się swoimi duchowymi darami. Czasem wystarczy tylko kilka słów, by kogoś pocieszyć, uspokoić albo dodać mu wiary w siebie, ale kiedy wypowiada je Dziecko Kryształowe, z niezachwianą wiarą patrząc ci głęboko w oczy, każdy komplement czy komentarz zdają się nabierać dodatkowej uzdrawiającej mocy, którą chciałby dysponować każdy psycholog i terapeuta.

Dzieci Natury
Nie tylko ludzie mogą korzystać z dobroczynnej mocy Kryształowych Dzieci, bo jednakową miłością i empatią darzą one zwierzęta, rośliny, a nawet kamienie. Te dzieci uwielbiają przebywać na łonie natury, gdzie mówią kwiatom, jakie są piękne, a także w towarzystwie swojego pieska czy kotka, z którym bez trudu porozumiewają się bez słów. Kiedy na horyzoncie pojawia się Dziecko Kryształowe, zwierzęta natychmiast się uspokajają i ufnie podchodzą do niego, wyczuwając w nim źródło bezpieczeństwa, miłości, a często też oparcia, bo dzieci te w empatyczny sposób wyczuwają wszelkie emocje odczuwane przez zwierzęta i w razie potrzeby potrafią im pomóc. Nie pozwolą ci skrzywdzić najmniejszego żuczka ani pająka, przytulają się do drzewa, które zamierzasz ściąć, a które one pragną ochronić przed bólem i śmiercią, i wybuchają płaczem na widok sekatora, którym chcesz przyciąć krzewy w ogrodzie. Kryształowe Dzieci na każdym kroku przypominają nam o pięknie i magii natury, i o tym, że wszystkie istoty są jej nieodłączną częścią.

Również kamienie i kryształy są dla nich częścią świata ożywionego. Kryształowe Dzieci chętnie słuchają kamieni i skał, i przemawiają do nich, zaś kryształy są dla nich wręcz fascynujące. Wyczuwają energię emitowaną przez nie i instynktownie wiedzą, jak wykorzystywać ich leczniczą moc, nawet jeśli nigdy wcześniej nikt ich tego nie uczył. Być może pewnego dnia to właśnie twoje Kryształowe Dziecko powie ci, że kryształy służą do uzdrawiania i że ono wie, jak to robić, a na pytanie, skąd tyle wie o kryształach, odpowie krótko, że już się nimi posługiwało, "kiedy było dorosłe". Dzieci te często pamiętają przynajmniej fragmenty swoich wcześniejszych wcieleń albo też z łatwością, choć nieświadomie, korzystają ze zgromadzonej niegdyś wiedzy i doświadczeń. Same potrafią, na przykład, wybrać jakiś kamień lub kryształ i umieścić go np. pod swoim łóżkiem, a gdy ktoś go stamtąd zabierze, choćby podczas sprzątania, proszą, by położyć go tam z powrotem, "bo lepiej się śpi" albo siadają w kręgu zbudowanym z kamieni, twierdząc, że czują się w nim dobrze i spokojnie. Ponieważ już nawet bardzo małe Dzieci Kryształowe mogą zadziwić nas swoją fascynacją kryształami, powinniśmy szczególnie w ich przypadku zadbać o względy bezpieczeństwa, aby nie skaleczyły się ostrymi krawędziami kryształów albo nie próbowały ich połykać lub rzucać nimi!

Kryształowe Dzieci potrzebują twojej pomocy!
Dzieci podobne do Kryształowych przychodziły na świat od zawsze i tak jak one, kochały naturę, pamiętały swe przeszłe wcielenia i widziały anioły. Różnica między dziećmi poprzednich generacji a Dziećmi Kryształowymi polega jednak na tym, że przeznaczeniem tych ostatnich jest zachowanie ich niezwykłych darów i przeniesienie ich w życie dorosłe. Żeby tego dokonać potrzebują nieustannego wsparcia ze strony swoich bliskich, rodziców, nauczycieli, pedagogów, psychologów, lekarzy i wszystkich dorosłych. To właśnie do nas należy nauczenie ich życia w obcym dla nich świecie niższych wibracji tak, by nie stłumić ich naturalnej wrażliwości i otwartości duchowej, jak stało się to z poprzednimi pokoleniami.

Nie przegapmy więc szansy, jaką dla ludzkości są Dzieci Kryształowe i pomóżmy im pomóc nam wszystkim. Nie martw się, czy umiesz je rozpoznać, bo cząstka kryształowa jest w każdym dziecku, trzeba ją tylko dostrzec i pielęgnować, bo choć nie wszystkie dzieci rodzą się jako kryształowe, wszystkie mają szansę takimi się stać. Potrzebują jedynie naszej miłości i wsparcia.

Twoje dziecko może być Kryształowe,
jeśli wykazuje większość poniższych cech:

Przyszło na świat około roku 2000.

Porozumiewało się z rodzicami bądź krewnymi jeszcze przed narodzeniem - za pomocą snów, przeczuć lub telepatii.

Pamięta fragmenty swoich poprzednich wcieleń lub posiada wiedzę i umiejętności, z którymi w obecnym życiu się nie zetknęło.

Uwagę zwracają jego duże, piękne oczy o przenikliwym lecz łagodnym spojrzeniu.

Roztacza wokół siebie aurę spokoju, radości i miłości.

Przyciąga do siebie ludzi i zwierzęta, jak magnes.

Lubi i potrzebuje czasu spędzanego w samotności.

Wyjątkową przyjemność sprawia mu wszelki kontakt z wodą: kąpiel, prysznic, widok i dźwięk wodospadu, fontanny, itp.

Nie wykazuje zainteresowania słowami i później niż jego rówieśnicy zaczyna mówić.

Bez problemu porozumiewa się z rodzicami mentalnie albo śpiewając i rysując.

Jest bardziej wrażliwe i wymaga naturalnego jedzenia, ubrań, kosmetyków.

Jest pełne współczucia i miłości, którymi pragnie dzielić się z potrzebującymi, chorymi bądź smutnymi osobami i zwierzętami.

Dzięki wysoko rozwiniętej empatii, może znać uczucia innych, nawet obcych.

Posiada moc uzdrawiania roślin, zwierząt i ludzi.

Potrzebuje stałego kontaktu z naturą, zwierzętami i roślinami.

W jego obecności zdarzają się mniejsze i większe cuda: ludzie i zwierzęta doznają uzdrowień, poprawiają się relacje w rodzinie, pojawiają się pieniądze.

Może być zdiagnozowane jako autystyczne.


Bless